رمان های خارجی را باید خواند تا از خارج از این مرزها هم بدانیم.

این روزها، شاید تعدادی از افراد کتابخوان نسبت به کتاب های خارجی سرد شده باشند. یا شاید فکر کنند، این نوع کتاب ها به فرهنگ ایران و ایرانی نمی خورد. یا می گویند که احساسات شخصیت ها را در این کتاب ها درک نمی کنند.

اما در این مورد دو نکته وجود دارد:

در نشر آداش بسیار از کتاب های خارجی ای که انتخاب شدند، مانند کتاب های انگیزشی و کاربردی و رمان هایی مانند پی نوشت دوستت دارم، به طوری هستند که می توانید به راحتی آن ها را درک کنید.

یعنی احساسات جاری در شخصیت ها، کاملا مسئله ای عمومی ست و دور بودن جغرافیایی آنها از ما، موجب تفاوتی نمی شود.

نکته ی بعد اینکه، شاید گاهی دانستن تفاوت ها نیاز است. گاهی باید از دیگر ملت ها بیاموزیم و گاهی باید با مطالعه اشتباهات آنها پند بگیریم. اینکه صرفا مطالعه ی رمان ها را به حیطه ی آنچه که درک میکنیم محدود کنیم، پس کی رشد اتفاق می افتد؟